در دیده ی ما نقش رخ دوست اگر نیست

یادش به دلم لحظه ای از سینه جدا نیست

در سینه ی بی کینه ی ما نقش تو جاریست

 هرچند که در دیده ی ما جای تو خالیست

دوستانم همه نابند طلا سیری چند

درد از همه شان دور بلا سیری چند

بی گل روی عزیزان نفسم می گیرد

بی حضور رفقا صلح و صفا سیری چند

شد دفتر شعرم از تو سرشار ای دوست

بوی تو ز هر واژه پدیدار ای دوست

هر نقطه و سطر و جمله ی دفتر من

 دارد اثرت زیاد و بسیار ای دوست

در رفاقت رسم ما جان دادن است

هر قدم را صد قدم پس دادن است

هر که با ما تب کند جان می دهیم

 ناز او را هر چه با شد می خریم

غم از چشم قشنگت دور باشد

دلت غرق امید و نور باشد

نبینی روز بد ای بهتر از جان

الهی دشمنت رنجور باشد

عمریست دلم چو صید دربند شده

ای دوست مگر قیمت دل چند شده

سنگین شده سایه ات کجایی نکند

یارانه ی عشق هم هدفمند شده ...؟

چو گل های شقایق داغدارم

بیا پروانه شو بنشین کنارم

بزن مرهم به زخم قلبم ای دوست

که خنجر خورده ی این روزگارم 

قدیمی و طلا چاپی تو ای دوست

میان عاشقان تاپی تو ای دوست

صدایت رونق تالار عشق است

مگر موسیقی پاپی تو ای دوست