چون اشک تو از چشم تو افتاده ترینم

من ساده دلی ساده از این اهل زمینم

شادی به دلم راه ندارد ز همین است

چون لاله دلسوخته عمری است غمینم

الهی شهر عشق آتش بگیرد

جدایی دق کند ماتم بگیرد

الهی تا زمین هست و زمان هست

کسی عشق تو را از من نگیرد .

امشب شب رویای تو بود و تو نبودی

در دل همه آوای تو بود وتو نبودی

دل زیر لب آهسته تمنای تو میکرد

در حسرت دیدار تو بود و تو نبودی

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد

عالم از ناله ی عشاق مبادا خالی

که خوش و فرح بخش هوایی دارد .

من به چشمان پر از مهر تو عادت دارم

به تو و طرز نگاه تو ارادت دارم

عطش حسرت دیدار تو را پایان نیست

اشتیاقی است که هر لحظه و ساعت دارم .

امواج نگاهت اعتیاد آور بود

زیبایی تو فراتر از باور بود

در قاب نگاه چشم من لبخندت

لبخندژوکوند ، بلکه زیباتر بود . 

گر تو یارم نشوی آخر خرداد من است

فکر بی تو شدنم دشمن بنیاد من است

تا زمانی که تو شیرینی و دوری ز دلم

رنگ خون بر جگر این دل فرهاد من است . .

باید از آرامش گل ها گذشت

شادمان چون لحظه دیدار شد

بهترین تسکین دل این جمله است

باید از پیوند تو سرشار شد .

از دورى تو
دلى پر از غم دارم

وز غصّه ى تو
همواره ماتم دارم

گر حق بدهد به من همه ملک وجود
گویم که گل روى ترا کم دارم
 

در بستر بی رحمی و خون زاده شدم

از اول عمر با جنون زاده شدم

خاکستریم ، دست خودم نیست عزیز

ققنوسم از آتش درون زاده شدم

مثل باران خاطراتت ماندنیست

لحن پر مهر صدایت خواندنیست

گرچه ما اندک زمانی در کنارت بوده ایم

تا ابد مهر و وفایت ماندنیست

امروز برای من شرابی ای عشق

هرچند که از پایه خرابی ای عشق

یک لحظه اگر حال خوشی می بخشی

یک عمر برای دل عذابی ای عشق

آخر از عشق تو من خاک کلیسا میشوم

میکشم دست از مسلمانی مسیحا میشوم

آنقدر در کشتی عشقت نشینم روز و شب

یا به ساحل میرسم یا غرق دریا میشوم

ای اشک دوباره در دلم درد شدی

تا دیده ی من رسیدی و سرد شدی

از کودکی ام هر آن زمان خواستمت

گفتند دگر گریه نکن مرد شدی
 

دو چشم آبی ات را می پرستم

لبان عنابی ات را میپرستم

برای من تو بی تابی مکن یار

که من شادابی ات را میپرستم

خواب دیدم که دلم بند تو بود

خواب من تعبیر لبخند تو بود

تو به سان گل شدی اوج شکوه

نبض من ، در ساقه آوند تو بود 

در نبودت شعر گل ماتم شود

قامت یاس و اقاقی خم شود

روح من هر دم تو را خواند ولی

در حضورت آتش جان کم شود